by انتخاب رشته آزمون کارشناسی‌ارشد واسه رشته‌های فنی مهندسی، هنر، زبون‌های خارجی و پزشکی و علوم‌انسانی، یکی از نگرانی‌های مهم دانشجویان حتی از وقتی که خود رو واسه شرکت در آزمون آماده می‌کنن بوده و همیشه با سوالات زیادی روبرو هستن. بسیاری علم‌اموخته رشته‌های مهندسی هستن اما قصد تحصیل در رشته های علوم‌انسانی مثل مدیریت و بازرگانی و حسابداری دارن که درخواست واسه اینجور رشته‌های از طرف مهندسان زیاده. مهم‌ترین بحث در انتخاب رشته مقطع کارشناسی‌ارشد، چشم انداز و برنامه تحصیلی و کاری داوطلب پس از ورود به رشته و بعد از فارغ التحصیلیه.
اولین چیزی که باید حتما به اون اشاره کرد پاک کردن تصور غلطیه که در مورد انتخاب رشته هست و بعضیا رو به این فکر انداخته که در ترتیبی که وارد می کنین باید شانس رو موثر کنین. در خیلی از موارد داوطلب در اولین سوالش می پرسد با رتبه من کجاها می شه قبول شد! دونستن جواب اینجور پرسشی جرم نیس ولی اینکه شما جواب دریافتی تون در ترتیب انتخاب هاتون اعمال کنین اشتباهی فاحش رو مرتکب شدین. جزییات آزمون کارشناسی ارشد رو همیشه از این دنبال کنین.
ترتیبی که باید واسه انتخاب رشته تون قائل شید فقط و فقط ترتیب علاقه س. یعنی شما نباید با شانس کاری داشته باشین و با خودتون بگید انتخابای بالاتر من باید حتما انتخابایی باشن که شانس قبولی ام بیشتره. وقتی سازمان امتحان به برگه انتخاب رشته شما می رسه تا اخرین انتخابتون رو نخون سراغ برگه نفر بعد (که رتبه اش از شما یه عدد کمتره ) نمی ره. پس ترس از نبود قبولی به واسطه زدن انتخابای حدودا رویایی در اول انتخاب هاتون رو از خود دور کنین.
ترتیب انتخاب رشته کنکور کارشناسی ارشد باید چیجوری باشه؟
به چه دلیل در بالا گفتیم اول انتخابای تقریبا رویایی رو وارد کنین؟ اینجور جمله ای واسه همه رشته ها سندیت داره؟ در جواب باید بگیم بله ولی با بندا و تبصره هایی. قانون اول همونی بود که در بالا گفتیم. ترتیب انتخاب رشته تون باید فقط بر مبنای اولویتتان باشه و لاغیر. اما این ترتیب رشته به رشته فرق می کنه.
هممون میدونیم که برگه انتخاب رشته می تونه شامل ۱۰۰ کد رشته محل باشه. یعنی می تونیم بیشترین حد ۱۰۰ انتخاب داشته باشیم. قانون اول هم به ما گفت فرقی نمی کنه انتخابای محتمل تر ما اول باشن یا آخر. در هر دوحالت نرم افزار سازمان امتحان همه انتخابا رو می خواند. همچین چیزی در عین حالیکه به ما دلگرمی زیادی میده ما رو دچار این سوال کلیدی می کنه که پس من انتخابایی که شانس قبولی بیشتر در اون دارم رو کجا بزنم؟
پس سوال مهمی که باید به اون جواب بدیم اینه که چیجوری باید ترتیب انتخاب هامون رو مشخص کنیم؟ اول می خوایم جواب سوال بالا رو با ایجاد دو دسته بندی واسه داوطلبان رشته های جور واجور توضیح بدیم.
دسته اول
دسته اول داوطلبانیه که تعداد کل رشته محلای رشته یا گرایش اون‌ها در دفترچه انتخاب رشته ارشد منتشر شده به وسیله سازمان امتحان ۱۰۰ تا نمی شه.
این داوطلبان میشه با خود این جوری تصور کنن که به جای انتخاب رشته قراره ترتیب دانشگاه های مورد علاقه شون رو به ترتیب لیست کنن!
یعنی با از خود سوال کنن بهترین دانشگاه (هم از دید هزینه، هم راه و هم کیفیت، اینا سوالاتیه که در آینده به قدر کفایت توضیح میدیم) براشون کدامه. اون دانشگاه می شه انتخاب اولشون. بعد این دانشگاه رو از لیست کدرشتهای منتشر شده به وسیله سازمان امتحان پاک کنن و دوباره به سوال بالا جواب بدن! این کار رو تا جایی که کلیه کدرشته های دفترچه انتخاب رشته ارشد سازمان امتحان رو پاک نکردید ادامه بدین…
با این کارتون شما اول اینکه لیستی دارین که از تموم شانس خود استفاده کردین و همه گزینه هاتون رو داخل لیست انتخاب هاتون جا دادین . دوم اینکه فردا روز اگه مثلا در انتخاب چهلم قبول شدید حسرت نمی خورید که اول اینکه شانس داشتین در جای بهتر قبول شید و نشدید و اینو هم به این موضوع دقت لازم رو به عمل بیارین انتخاب چهل رو از کلیه انتخابایی که در پایین تر از اون کردین بیشتر دوست داشتین!
پس یادمون نره که این روش انتخاب رشته کنکور ارشد فقط مخصوص کسانیه که تعداد کل کدرشته محلایی که سازمان امتحان واسه رشته و یا گرایششان معرفی کرده کمتر از ۱۰۰ تاست ( تقریبا بیشتر رشته ها و گرایشایی که به طور کامل جدا از هم هستد مشمول این حالتند).
دسته دوم
اما دسته دوم داوطلبانی از کنکور کارشناسی ارشد هستن که تعداد کد رشته محل هاشون در رشته و یا گرایششان بیشتر از ۱۰۰ تاست. این افراد باید در دسته بندی هاشون ترتیبی رو رعایت کنن که شاید در گذشته (انتخاب رشته کنکور کارشناسی) هم با اون سروکار پیدا کرده بودین و اون بدین شرحه :
۲۰درصد اول رو انتخابایی می زنید که براتون تا حدودی رویاییه… ۴۰ درصد دوم رو انتخابای منطقی و ۴۰ درصد آخر رو انتخابای با بدبینی جاگذاری می کنین.
اما انتخابای حدودا رویایی، منطقی و با بدبینی یعنی چه؟
اول اینکه می خوایم خیالتون رو راحت یکنم و بگوییک تعداد رشته هایی که مشمول این حالت باشن و تعداد کد رشته محل هاشون بیشتر از ۱۰۰ تاست محدوده اما واسه داوطبان همین رشته های محدود هم باید برنامه ریزی درستی انجام داد تا انتخاب رشته خوبی بکنن و در نتیجه در توضیح باید بگیم که داوطلبان این رشته ها اول از همه به امار قبولیای سال قبل نیاز دارن.
در ادامه به صورت جداگونه توضیح میدم که به کار گیری این آمارها تا چه وقتی قابل اعتماده ولی با نگاه به چند کارنامه پایانی قبولی داوطلبان سالای گذشته خیلی راحت میشه فهمید محدوده قبولی تقریبی رتبه ما چه دانشگاه هاییه.
این کار رو باید بکنین فقط به خاطر این که باید هم از انتخاب های رویایی تون و هم از انتخاب های با بدبینی تون کم کنین تا تعداد انتخاب هاتون رو به ۱۰۰ عدد کم کنین. به این شکل که مثلا اگه فهمیدین با رتبه شما تقریبا می شه شبونه شهرستان قبول شد و شما واسه روزانه هم مجاز شده بودین کار منطقی اینه که اول اینکه واسه روزانه های تهران و دانشگاه های خوب شهرستانای بزرگ جایی در برگه انتخاب رشته تون باز نکنین و دوم اینکه دیگه انتخابای با بدبینی تون رو بیشترین حد به پیام نورها و غیرانتفاعیای شهرستان خودتون و دور و برش محدود کنین.
واسه شمام ترتیب به همون طور ایه که واسه داوطلبان حالت اول گفتیم یعنی باید اولین دانشگاه‌تون مورد علاقه ترین دانشگاه‌تون باشه و این روند تا انتخاب اخر ادامه پیدا کنه. همیشه به این موضوع دقت لازم رو به عمل بیارین که همه انتخاب هاتون رو پر کنین. انتخاب بیشتر به معنی بازگشایی راهی واسه شانس بیشتر قبولیه. چون شما وقتی فقط تعداد کمی از کد رشته محلا رو انتخاب می کنین شانس خود رو واسه قبولی در بقیه کد رشته ها مسدود کردین پس منطقیه که تا می تونین انتخابای بیشتری رو کنین.
